مقایسه اثر سه نوع برنامه بازیافت بر میزان لاکتات خون و زمان اجرای شناگران

هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر سه روش بازیافت بر میزان سطح لاکتات خون و زمان اجرای شناگران می باشد. آزمودنی های این تحقیق 17 شناگر نخبه مرد استان فارس در دامنه سنی 19 تا 25 سال بودند. شیو? نمونه گیری به صورت هدفمند و در دسترس بود، ، آزمودنی ها طی سه هفته متوالی، به اجرای شنای200 متر کرال سینه پرداختند. در هر هفته دو آزمون شنای 200 متر اجرا شد.پس از انجام آزمون اول در هر جلسه برنام? بازیافت به مدت 10 دقیقه انجام شد. برنامه های بازیافت عبارت بودند از بازیافت فعال ، غیر فعال و ماساژ. بلافاصله بعد از برنام? بازیافت آزمودنی ها برای بار دوم 200 متر کرال سینه را با حداکثر توان شنا کردند.. لاکتات خون در زمان استراحت، بلافاصله پس از اجرای اول، و بعداز برنامه بازیافت اندازه گیری گردید. جهت مقایسه بین میانگین های متغیر وابسته در گروه مورد مطالعه از آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و تی وابسته استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در دقیقه دهم بازیافت، بین تغییر لاکتات خون در بازیافت فعال و غیر فعال ( کاهش بیشتر لاکتات در روش فعال ) وتغییر لاکتات خون در بازیافت فعال و ماساژ (کاهش بیشتر لاکتات در روش فعال) و همچنین تغیییر لاکتات خون در بازیافت غیر فعال وماساژ (کاهش بیشتر لاکتات در روش ماساژ) ،تفاوت معنی داری وجود داشت. بین تغییر زمان اجرای بعدی شنای 200 متر در سه روش بازیافت تفاوت معنی داری وجود داشت. این تفاوت ها شامل تغییر زمان اجرای بعدی شنا بعد از بازیافت غیر فعال و فعال (در جهت بیشتر بودن افزایش زمان اجرای دوم بازیافت غیر فعال) و تغییر زمان اجرای بعدی شنا بعد از بازیافت غیر فعال و ماساژ (در جهت بیشتر بودن افزایش زمان اجرای دوم بازیافت غیر فعال) بود. بین لاکتات قبل و بعد از بازیافت شنای 200 متر آزمودنی ها در هر سه روش بازیافت تفاوت معنی داری وجود داشت،که بیشترین کاهش در روش فعال بود.بین زمان اجرای اول و دوم شنادر هرسه روش بازیافت تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق به ترتیب روش بازیافت فعال و ماساژ جهت بهبود عملکرد شناگران توصیه می گردد.